กลศาสตร์ควอนตัม

กลศาสตร์ควอนตัม
เด็กชายที่ไม่มีหูเลยสักข้างเดียว
นั่งก้มหน้าวาดรูปสนามเด็กเล่นของงู
มีบันไดลื่นให้เลื้อยไถล
มีชิงช้าให้พันตัวเกาะแน่น
มีม้าหมุนให้เล่นตรวจจับกลิ่นรอบๆ
พ่อของเขาเมาได้ที่เดินหน้าแดงก่ำมาทางด้านหลัง
หยุดทำตาปรือเพ่งมองรูปไม่เป็นโล้ไม่เป็นพายที่ไอ้ลูกชายกำลังวาด
"ทำไมเอ็งไม่วาดรูปคน! วาดรูปนายกกะหรี่หอกอะไรก็ได้" พ่อพ่นเสียงตวาด
"แบบนี้เอ็งจะกลายเป็นคนไม่มีสังคมรู้มั๊ย" พ่อหงุดหงิด ฉุนเฉียวหนักเข้าไปใหญ่
"เฮ้ย หยุดวาดได้แล้วไอ้ลูกเวร" พ่อง้าง ฝ่ามือจะฟาดบ้องหู ...ลืมไปว่าลูกชายไม่มี
พ่อบ้าก็เลยฟาดเข้าที่กลางหลังลูกชายซะเต็มแรง
ทำให้กระดูกสันหลังลูกชายแหลกไม่เหลือสักชิ้น
พ่อติดคุก 20 ปี จนหายบ้ากลายเป็นคนจิตใจดี
อ่อนน้อมถ่อมตน เป็นลูกรักของผู้คุมและพัศดี
ได้พ้นโทษเร็วก่อนกำหนด กลับมาบ้านอีกที
เห็นลูกชายในสภาพมนุษย์งู บิดเลื้อยลำตัวเถลือกทุเรศทุรังเข้ามารัดกอดพ่อด้วยความดีใจ
น้ำตาของพ่อไหลเอ่อ อุ้มลูกชายที่ผอมเซียวและสูงยาวกว่าตนไปที่สนามเด็กเล่นทันที
อุเทน มหามิตร



หากพูดถึง อุเทน มหามิตร มีใครบางคนเคยแนะนำชายหนุ่มคนนี้ไว้อย่างนี้
“... ขอแนะนำว่าให้ลืมโลกแห่งความจริงไปก่อน เพราะเรื่องราวอันอัศจรรย์ จินตนาการอันแปลกแยกแตกต่างของเขาจะฉุดดึงคุณให้ดิ่งด่ำไปใต้มหาสมุทรแห่ง ตัวอักษรอันดำมืด ถ้าคุณเบื่อเรื่องเล่าเดิมๆ โครงสร้างแบบเก่า คุณจะค้นพบโลกใหม่ที่ทั้งตื่นเต้นและเร้าใจในอรรถรสของการเสกสรรจากชายผู้ นี้...”

ที่มา http://www.thaipoetsociety.com/index.php?topic=600.0